Filed under: Kościoły luterańskie na świecie
Syberyjski Kościół Ewangelicko-Luterański (właściwie Sibirskaja Ewangieliczesko – Luteranskaja Cerkow’) jest właściwie dosyć młodym Kościołem. Pierwsza wspólnota została założona na Syberii w 1992 roku, jako Zachodniosyberyjska Misja Chrześcijańska (Zapadno-Sibirskaja Christianskaja Missija). Stopniowo następowało odradzanie się luteranizmu na Syberii, czego efektem jest to, że Kościół geograficznie sięga od Czelabińska na zachodzie Syberii po Pietropawłowsk Kamczacki na wschodzie. Zanim Kościół się usamodzielnił podlegał pod Estoński Kościół Luterański, którego to zwierzchnik abp Kuna Pajula wyświęcił dla nowej misji pierwszego pastora – ks. Wsjewołoda Łytkina. Kościół Estoński udzielił wiele pomocy dla luteran w Rosji. Od roku 1994 do 2003 biskupi luterańscy z Estonii i Litwy wyświęcali kolejnych pastorów dla Kościoła Syberyjskiego. Kościół unikał tworzenia parafii etnicznych. W jego parafiach są zarówno Niemcy, Finowie, imigranci z krajów Bałtyckich, jak też i ci, którzy zainteresowani luteranizmem postanowili dokonać konwersji. W roku 2003 Kościół Syberyjski usamodzielnił się, a w roku 2007 pastor kościoła ks. Wsjewołod Łytkin został apostolskim zwyczajem konsekrowany na biskupa przez biskupów Andresoma Poderoma (Estonia), Janisa Vanagsa (Łotwa), Mindaugasa Sabutisa (Litwa) i Kunę Pajulę (Estonia).
Kościół klasyfikuje się jako konserwatywny/konfesyjny. Jest wierny nauczaniu Pisma Świętego i Ksiąg Symbolicznych. Za szczególnie ważne dla życia Kościoła uważa liturgię, zwiastowanie Słowa i sprawowanie Sakramentów. Kościół jest kościołem liturgicznym, czego przykładem jest chociażby porzucenie unijno-reformowanej togi na rzecz starokościelnych strojów liturgicznych takich jak alba ze stułą diakońską dla diakonów, alba z opadającą do dołu stułą z ewentualnym ornatem dla pastorów i dodatkowo kapa, mitra i pastorał dla biskupa.
2 Komentarze so far
Dodaj komentarz
Blog Staroluterański i Wysokokościelny 
Bardzo dobrze ze Jakubie stworzyles ten blog / to nawiasem mowiac/ Oczywiscie – mozna powiedziec ze wszystkie koscioly luteranskie na okolo Polski, uzywaja: alb. stuly. i ornat. Takze u mnie w Szwecji, oprocz Svenska Kyrkan. Missionsprovinsen, takze: Kosciol Synodu Missourii i Wisconsin. Juz dosc w Polsce uzywania tog, ktore nie kojarza sie z urzedem duchownego, Jako Staroluteranin, jestem bezwglednie za wprowadzeniem strojow liturgicznych i przywrocenie liturgi wysokokoscielnej. Pozdrawiam.Viking ze Szwecji
Komentarz - autor: VIKING 31 stycznia, 2011 @ 4:02 pmNiestety nie wszystkie. Na Słowacji jest z tym najgorzej. Ostatnio ruszyło się coś w Czechach. Póki co pełny strój zachodniochrześcijański jest używany w Ewangelickim Kościele Augsburskiego Wyznania – jest to Kościół tradycji słowackiej, aczkolwiek posiadający zbory czeskie. Alby ze stułą używa czeski Kościół Luterański (ten od Wisconsin). Na Zaolziu króluje toga z komżą, ale i tam są zwolennicy alby ze stułą. W Polsce jest opór spowodowany katolikofobią. To objawia się także w ordynacji kobiet – ordynujmy kobiety aby zrobić rzymskim na złość. Myślę jednak, że najwyższy czas aby odkryć swoją tóżsamość ze źródeł a nie z fobii. Taką drogą poszedł luteranizm na Litwie. Tam w bodajże 2004 roku pozbyto się tóg i zastąpiono jest albami ze stułą. U nas niestety na „kolorowych” patrzy się jak na dziwaków. Ja chcąc nie chcąc jestem „birytualistą”. Jak trzeba to zakładam czarną „togę studencką”, ale kiedy jest taka możliwość to zakładam albę. Używałem już tego stroju w Diecezji Warszawskiej, Pomorsko-Wielkopolskiej, a także za granicą i póki co jeszcze nikt mnie nie zamordował :).
Komentarz - autor: augsburski 31 stycznia, 2011 @ 5:23 pm