Filed under: Uncategorized
(8) Juda – ciebie będą sławić bracia twoi, ręka twoja będzie na karku wrogów twoich, tobie kłaniać się będą synowie ojca twego. (9) Szczenię lwie, Juda; synu mój, z łupu, synu mój, się podniosłeś; czai się jak lew i jak lwica, któż go spłoszy? (10) Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody. (11) Uwiąże oślę u krzewu winnego, a młode swojej oślicy u szlachetnej latorośli winnej; wypierze w winie szatę swą, a w krwi winogron płaszcz swój. (12) Pociemnieją oczy jego od wina, a zęby jego zbieleją od mleka. 1 Mż 49,8-12
Zapowiedź błogosławieństwa jest ogromnym powodem do szczęścia i dumy. Juda – syn Jakuba, dał swym imieniem w przyszłości nazwę południowemu państwu Izraela. Było to państwo najsilniej odczuwające Boże błogosławieństwo. Kim jednak był sam Juda? Dziś powiedzielibyśmy, że był cwaniakiem. Ale pożytecznym cwaniakiem. To dzięki niemu Józef nie został zabity a został sprzedany. Kolejny raz Juda skompromitował się gdy zapłodnił swoją synową biorąc ją za prostytutkę. Każdy z nas w życiu popełnia różne błędy, może nie od razu takiego kalibru jak Juda. Ale właśnie za przykładem Judy musimy pamiętać, że nasza przeszłość nie przekreśla nas w oczach Boga. Odstawmy w zapomnienie przeszłość, a dziś korzystając z czasu łaski powiedzmy nasze „Tak” dla Boga. Otwórzmy się na błogosławieństwo!
W liturgii Nieszporów do Magnificatu śpiewa się dziś Antyfonę „O Adonai” – O Adonai, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi i na Syjonie dałeś mu Prawo, przyjdź nas wyzwolić swym potężnym ramieniem.
Dodaj komentarz so far
Dodaj komentarz
Blog Staroluterański i Wysokokościelny 